Ik ben dol op Frankrijk. Dol op heerlijk eten en gezellig samenzijn. Op de middelbare school was Françoise Hardy mijn idool. Dus na mijn eindexamen ging ik naar Frankrijk (Grenoble) om Frans te studeren, naast politiek en economie. Nog steeds is Frankrijk mijn ideale vakantieland, ik hoef er echter niet meer te wonen. Onze gewoonten verschillen teveel. Maar daar heb ik wel geleerd dat je je eigen toekomst kunt bepalen en je je leven niet door een ander hoeft laten te bepalen, wat ik eerder wel dacht 🙁
Ik ben vanaf mijn 4e dol op zwemmen en ga nog elke vrijdagochtend naar het zwembad en doe met de groep aan aquavitaal, daarna bubbelen en dan in het buitenbad voor de frisse lucht, zowel in de zomer als de winter, soms zwem je met sneeuw op je hoofd, apart, maar wel lekker.
Op mijn 12e kreeg ik mijn eerste eigen camera, nadat ik heel vaak het Kodakboxje van thuis gebruikte. En daarna volgden er vele nieuwe toestellen. Agfa, Bilora, Practica, Olympus en uiteindelijk Nikon, eerst analoog en sinds 2004 digitaal. Toen ik in 2004 het officiële papiertje als Professional Photographer ontving van het New York Institute of Photography, heb ik mezelf mijn eerste digitale spiegelreflex cadeau gedaan.
In de jaren 80 maakte ik kennis met de computer en vond dat fascinerend en eigenlijk nog steeds, alleen sinds 2004 is het geen Windows meer, maar een Mac van Apple geworden.
Lezen doe ik ook graag, mijn favoriete boek (je) is het kleine meisje van meer Linh van Philippe Claudel. Ook alle boeken van Tatiana de Rosnay, (haar naam was Sarah) door de meeste mensen wel gelezen of bekeken. En van thrillers houd ik ook erg, Saskia Noort, Esther Verhoeff. Hoewel de 7 zusters nu ook wel mijn aandacht hebben gekregen, had ik eigenlijk niet verwacht.
Qua series, het eerste binge zitten ontstond met de DVD van The Kiliing, 20 uur kijken, de vriendin waar we de dvd van mochten lenen had ons al gewaarschuwd: ” Als je begint te kijken, kun je niet meer stoppen” Het klopte, we waren het hele weekend voor de tv gekluisterd. Een van de laatste series waar ik erg van heb genoten is de Crown, over het jonge leven van Elisabeth, erg goed gespeeld. Tv kijken, doe ik zelden, de reclame vind ik meest afgrijselijk van het hele gebeuren, dus neem ik iets op zodat ik de reclame door kan spoelen.
Af en toe een museum bezoeken, behoort ook tot mijn favoriete bezigheden. Ik verheug me nu al op de tentoonstelling over Frida Kahlo in Assen. De tentoonstelling van Alma Tadema hier in het Fries Museum heb ik een paar keer bezocht. Het mooiste verhaal daarover was dat na de hausse van Tadema, een galeriehouder had gezien dat hij een koper van een schilderij had gezien en dat deze het schilderij uit de lijst had gesneden, de lijst meenam en het doek in het steegje achterliet. Dat schilderij is nu 36 miljoen waard!
Jeroen Bosch en Salvador Dali zijn mijn eerste favorieten sinds de middelbare school en ik ben nog steeds heel dankbaar voor de kunstgeschiedenislessen toen.
Kiva
Tegenwoordig gaat een deel van mijn winst naar: Kiva , een organisatie die kleine leningen verstrekt aan o.a. vrouwelijke ondernemers in al 83 landen, die nu met wat extra steun hun bedrijf kunnen opzetten of uitbouwen, hoe mooi is het dat ik daar een klein steentje aan kan bijdragen.
Roze ambassadeur
Verder was ik Roze Ambassadeur, dat werk deed ik als vrijwilliger. Als roze ambassadeur leidde ik o.a. gespreksgroepen om in alle openheid over de lastige dingen in het leven te spreken waar je als oudere homoseksuele man en vrouw mee te maken hebt/ krijgt en om er vervolgens prettiger mee om te gaan en verder te kunnen leven. En verder was ik een paar jaar maatje van het COCtail project voor LHBT asielzoekers.
Waarom doe ik wat ik doe?
Ik heb het altijd fijn gevonden om te leren en om me te blijven ontwikkelen. Ik volg nog elk jaar meerdere (bij-)scholingen, maar daardoor vind ik het zo fijn om mijn kennis met anderen te delen en als ik iemand kan helpen om het plezier in zijn of haar leven weer terug te krijgen, dan geeft mij dat ook weer een heel fijn gevoel. Want ik vind het lastig om hulpeloos te moeten toekijken als anderen worstelen en vastlopen in dingen waar ik ze mee kan helpen. Daarom wil ik die mensen graag helpen. En ik hebt gemerkt dat mijn kracht en karakter, tezamen met mijn didactische kennis, het mogelijk maakte om in één dag een doorbraak te bewerkstelligen. Daarom doe ik dat graag en zo veel mogelijk, waarbij ik me tegelijk ook op het vlak van fotografie, businesscoaching en … blijf doorontwikkelen.
In 2006 op school begonnen als coach en In 2007 begonnen met NLP bij Bureauland en de smaak te pakken gekregen. De opleiding tot NLP-practitioner en NLP Master Practitioner Coach met goed gevolg afgerond. Daarna de boeiende trainingen Provocatief Coachen en Oplossingsgericht Werken gevolgd. Door David Shephard de Wizards Secrets ontdekt en Practitioner en Master Practitioner Time Line Therapy Coach geworden. Daarna IEMT (Integral Eye Movement Therapy ), een hele snelle manier om nare herinneringen te neutraliseren. En nu de Master Hypnosis opleiding als laatste afgerond.
Bij Dr. Richard Bandler en John Lavalle Design Human Engineering (DHE ) en Neuro-Hypnotic Repattering (NHR) en de laatste ontwikkelingen op NLP-gebied geleerd.(2010 en 2015)
Ook mag ik mijzelf Kernvisiecoach noemen, zodat ik leerlingen met leerproblemen als AAD, ADHD, dyslexie, beelddenken en dientengevolge faalangst, een nieuwe strategie kan leren. Verder heb ik me verdiept in de edu-kinesiologie, EFT, Kernvisiemethode, Matrix-methode, Ik Leer Anders, Braingym, de methode van Dr. Blackerby. Ben een Robert Dilts aanhanger, m.n. zijn Dynamic Learning methode.
Waarom doe ik wat ik doe en waarom wil ik blijven doen wat ik doe en zie ik mijn werk helemaal niet als werk?
Mijn doel is om jou als mens je goed te laten voelen, Op de foto wil ik je laten stralen, wil ik je op je mooist laten zien, een herinnering voor het leven. een moment waar je altijd met veel genoegen en plezier op terug kijkt. Al je nare gedachten daaraan, achter je latend, even helemaal uit je comfort zone, maar oh wat was het heerlijk om zo in de watten gelegd te worden, alle aandacht voor jou, geen gehaast, maar Quality time in optima forma. En mooie portretten als eindresultaat. Een herinnering voor het leven, lijkt je dat niet een geweldige ervaring?
Na ruim 30 jaar middelbaar onderwijs als docente Frans , schoolfotograaf en als ICT-coördinator, was de energie op. Rond 2000 had ik ineens een burn-out en moesten er 4 mensen ingehuurd worden om mij te vervangen, dus ja, misschien deed ik wel teveel 😐
In 2008 , nadat ik wat druk op de borst had ervaren, ik dacht zelf nog aan enige stress vanwege een examen, werd ik door de dienstdoende arts in het ziekenhuis na een fietstest gediagnosticeerd als lopende tijdbom (!) en werd ik direct opgenomen en na een paar dagen werd ik gedotterd en kreeg ik een stent. Vanaf dat moment werd ik als patient gezien, heel bizar, want zo zag ik het zelf geenszins. Een week later was het herfstvakantie en reed ik zelf (dat mocht van de chirurg en de cardioloog) naar Apeldoorn, naar het Aardhuis om de edelherten op de foto te zetten.
Portretten zijn mijn ding, maar in mijn vrije tijd wil ik graag van de natuur genieten en edelherten fotograferen is voor mij dan iets wat ik zie als supertop. Na deze vakantie was ik weer terug op school alsof er nooit iets was gebeurd. Echter door alle medicijnen die ik moest slikken, was mijn lijf mijn lijf niet meer en aan het eind van de dag was ik al helemaal uitgeteld, na het eten aan het eind van de dag ging ik dan maar naar bed om de volgende dag weer optimaal te kunnen functioneren op school. Dit duurde nog anderhalf jaar en toen viel het kwartje, als ik nog 65 wil worden, moet het anders, want zo red ik het niet.
Toen kwam de vraag wat vind je het leukst in je leven van de dingen die je nu doet. Nou dat was niet zo moeilijk, ik fotografeerde al 50 jaar en op de laatste schoolplek was iedere docent ook coach, dus dat wilde ik wel meenemen , en als ZZP’er kon ik mijn eigen tijd invullen en was er op die manier geen sprake meer van een energietekort.
Dan komt de vraag: Wie ga je coachen of fotograferen?
In eerste instantie waren dat de kinderen, mensen met dyslexie, beelddenken, die leerde ik een andere strategie zodat hun leerprobleem geen probleem meer was. Heel fullfilling maar die “markt” werd op een gegeven moment overspoeld door moeders die ergens een cursusje had gevolgd en ook zoiets konden fixen, maar eigenlijk niet wisten wat ze deden. Alleen onze prijzen waren wel heel anders, haha.
In al mijn opleidingen kwam ik natuurlijk ook mijn eigen spoken tegen. Als voorbeeld: mijn moeder was meer dan 40 jaar daarvoor overleden, maar ik kon daarover in gesprekken nog steeds in huilen uitbarsten, dat zag ik zelf wel als een onverwerkte emotie, daar moet je wat aan doen JP! In mijn NLP opleidingen, zowel de practitioner als de Master practitioner komen tijdlijnen voor en bij beide schoten mijn medestudenten in de heftigste emoties en mij deed het helemaal niets. Dan is je eerste gedachte natuurlijk: de cursus deugt niet of ik deug niet. Tja, dat laatste voelt natuurlijk ook niet ok. Al snel vond ik een Engelsman: David Shephard die een cursus aanbood die alleen over deze tijdlijnen ging,
De Timeline Therapy® van Tad James, David en hij hadden jaren samen gewerkt, dus daar had ik het volste vertrouwen in en ik besloot, als dat me niets brengt ga ik zelf in therapie, maar ja na de eerste oefening was ook ik in een ernstige emotie. Maar die ging ook nog een stapje verder, ik dacht nl. dat ik het overlijden van mijn moeder niet goed had verwerkt, maar het bleek verder terug te gaan naar het overlijden van mijn vader, ik moest nog 4 worden toen hij overleed en in die tijd was het niet gebruikelijk om jonge kinderen mee te nemen naar een begrafenis, maar ik had daar onbewust mijn woede en verdriet vandaan, omdat ik daar niet bij aanwezig mocht zijn. Aan de andere kant heeft het gemaakt dat ik een prima observant en luisteraar ben geworden en dat kun je als fotograaf geweldig inzetten. Maar het het maakt ook dat ik dankzij de Time Line Therapy® heb geleerd dat ons hele leven is vastgelegd in een tijdlijn en dat we elke gebeurtenis op deze manier kunnen terughalen. Zo kan ik je melden dat als je niets aan je woede doet, dit zich in een hartaanval kan uiten en wanneer je niets aan je verdriet doet, je immuunsysteem aangetast wordt en dat angst je buitengewone stress kan opleveren tot PTSS aan toe en schuldgevoelens: die leveren je niet genoeg energie meer om beter te worden, m.a.w. je bent grotendeels zelf verantwoordelijk voor je toekomst. Een ander dingetje bleek de prijsbepaling, hij vroeg voor 1 sessie 10.000 Pond en dat was voor de Brexit! Ik dacht bij 10% voel ik mij beter en die prijs hanteer ik eigenlijk nog steeds, dus doe er je voordeel mee!
En mocht je nou nog meer van me willen weten dan kijk je op Linkedin en zie je bijvoorbeeld dat ik ook politiek en economie heb gestudeerd in Frankrijk naast het Frans, maar ja daar doe ik nu helemaal niets meer mee, behalve elke maand tenminste 1 cent overhouden, een les die inhield dat je nooit rood stond, haha.
Je weet nu in ieder geval beter wie er achter de camera staat en met wie je gaat kennismaken, als je bij me komt voor dat prachtige portret dat je nu eindelijk voor jezelf wilt laten maken en jezelf nu eindelijk gunt.
Ik ontmoet je graag
Jenny
Maak nu een afspraak die kost je niets 🙂